ท่านตั๊กม้อไม่ได้สอนสมาธิหรือฌานจริงหรือ?

ท่านตั๊กม้อไม่ได้สอนสมาธิหรือฌานจริงหรือ?

จริง ท่านตั๊กม้อไม่ได้สอนการเจริญฌาน
แต่ปล่อยทุกอย่างไปตามธรรมชาติ
รอจนมันอิ่มตัว หรือแก่หง่อมเต็มที่พร้อมเด็ด
ออกมาบ่มกิน เช่น ท่านนั่งหันหน้าเข้าผนังถ้ำ
รอศิษย์อยู่ ๙ ปี ท่านหุยเคอมานั่งรอรับธรรม
วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า
ถึงขนาดหิมะตกมาคลุมตัวก็ไม่ไปไหน สุดท้าย

ท่านหุยเคอต้องตัดแขนตัวเองถวายแลกธรรม ท่านตั๊กม้อถึงออกมาถ่ายทอดธรรม ก็บรรลุฉับพลันทันที ไม่ได้สอนสมาธิหรือฌานเลย วิธีนี้ ผู้ที่เข้าใจเขาเรียกว่า “เมื่อโลกียะถึงที่สุด โลกุตระจะเข้าเอง”
มีคนหนึ่ง อยู่กันมาหลายปี จนสุดจะทนก็เข้าไปถามอาจารย์ว่าทำไมไม่สอนอะไรเลย แล้ววันนั้นอาจารย์ก็ตอบมานิดหน่อย บรรลุฉับพลันเลย

มีอีกคนหนึ่ง อาจารย์บอกให้เอาหินไปรดน้ำ หินงอกเมื่อไรท่านจะสอนธรรมให้ ทำไปนานมาก
หินมันก็ไม่งอก ก็เลยกะจะไปด่าอาจารย์ที่มาหลอกตัวเองให้โง่ทำๆ อยู่นั้น
วันนั้นเอง อาจารย์ตอบกลับมา ก็บรรลุฉับพลันเลย ลองศึกษาดูประวัติ
ดูเถิดไม่มีการสอนสมาธิหรือฌานเลย
ไม่ว่ารูปฌานหรืออรูปฌาน เพราะอะไรหรือ
เพราะมันเป็นสมาธิแบบพรหม ทำแล้วไปเกิดพรหมโลก ทำแล้วติดสุข ติดสงบ ติดยาวนาน
ติดพรหมนี่มันติดทียิ่งกว่าติดคุกและออกยาก
เพราะมันสุขสงบ พระพรหมนี่อายุยืนเป็นหมื่นปีทิพย์นะ นี่เขาจึงไม่สอนให้ทำสมาธิกัน เพราะมันทางอ้อม ไม่ใช่ทางลัดตัดตรง ไม่ใช่สัมมาสมาธิ

ทุกขณะที่จะหลับตาหรือลืมตา
จึงเห็นการปรากฎของรูปและนามทำงานเอง
เห็นความเป็นจริง ที่เป็นเช่นนั้นเอง
โดยไม่มีเราซ้อนใดๆหรือสั่งกระทำใดๆเพิ่มใส่ไป
ยิ่งกระทำก็ยิ่งหลงปรุงแต่งไปเป็น มโนธรรม

"การปฏิบัติของฉันคือการกระทำโดยการไม่กระทำ
บรรลุแห่งการบรรลุ โดยไม่มีผู้บรรลุ"

มันมิใช่การสร้างความสงบหรือสมาธิขึ้น เพื่อหนี
ความฟุ้งซ่าน ใครเล่าเป็นผู้สร้างความฟุ้งซ่านขึ้นมา
ทั้งความสงบและสมาธิและความฟุ้งซ่านความวุ่นวาย
เธอคิดมาเองทั้งสิ้น มันไม่ใช้การไปอยู่ในความคิด
แต่มันอิสระจากสิ่งที่คิดได้