15:16
bandon
สำหรับท่านที่มีปัญญา บทความนี้อาจช่วยให้ท่านถึงฝั่งก็อาจเป็นได้
******************
ผมเชื่อว่า ไม่มีใครที่ชอบการถูกผู้อื่นหลอก ผู้ถูกหลอกนอกจากจะเสียรู้ให้แก่ผู้มาหลอกแล้ว ถ้าจะมองดี ๆ ก็จะได้ว่า ผู้ถูกหลอกช่างเป็นคนที่โง่เง่าเสียจริง ๆ จึงถูกหลอกได้สำเร็จ
ในโลกนี้ ไม่มีใครรู้ทุกสิ่ง ดังนั้น เรื่องการถูกหลอกจึงมีอยู่โดยทั่ว ๆ ไป
ในการหลอกนั้น คน ๆ หนึ่ง นอกจากจะถูกคนอื่นหลอกแล้ว ยังมีการหลอกอีกอย่างหนึ่ง ที่คนถูกหลอกมักไม่รู้ว่ากำลังถูกหลอกอยู่ และมีการถูกหลอกอยู่ทุกวัน วันละหลาย ๆ ครั้งเสียด้วย
ใครนะช่างเก่งจริง ที่เที่ยวหลอกคนอื่นได้ทุกวัน วันละหลาย ๆ ครั้ง
ไม่ใช่ใครที่ไหนครับ แต่มันคือ ความคิดของตัวเองที่หลอกตัวเองอยู่ร่ำไป
เมื่อคนรับการรับรู้ผ่านทางระบบประสาทเข้ามา ก็จะมีขบวนการทำงานของ สัญญาขันธ์ และ สังขารขันธ์ ขึ้น กลายเป็นความคิดออกมา
เมื่อความคิดออกมาแล้ว คนก็จะเชื่อทันทีว่า ความคิดนั้นมันเป็นของฉัน ฉันเป็นคนคิดมันเอง คนก็เลยเชื่อสนิทว่าความคิดนั้นมันเป็นเรื่องจริง เป็นอย่างนั้นจริง ๆ โดยไม่เอะใจเลยว่ากำลังถูกความคิดของตัวเองหลอกตัวเองอยู่
การถูกความคิดหลอกลวงนี้ นี่คือสิ่งที่พระพุทุธองค์ทรงค้นพบความจริงแล้วเรียกสิ่งนี้ว่า อวิชชา
เมื่อคนหลงไปในอวิชชาแบบไม่เอะใจ ก็หลงเข้าไปในกองทุกข์ที่ความคิดมันสร้างขึ้นมาอยู่ตลอดเวลา
พระพุทธองค์ได้ทรงประกาศอริยสัจจ์ 4 ซึ่งเมื่อใครได้ลงมือปฏิบัติตาม ก็จะพบกับความจริงของเรื่องการหลอกลวงเพราะความคิดของตนเองนี้ ซึ่งก็คือ วิชชา (สังเกต คำว่า .วิชชา. มี .ช-ช้าง. 2 ตัวสะกด)
วิชชา ทำให้ผู้ที่ปฎิบัติตามได้เห็นขบวนการทำงานของ.สังขารขันธ์.และการเป็นไตรลักษณ์ของความคิด ที่มันปรุงออกมา และเข้าใจในขบวนการของความคิด ทีมี.สัญญาขันธ์.เป็นตัวเสริม ทำให้ผู้ปฏิบัติเข้าใจอาการหลอกลวงของความคิดนี้ได้ว่า อันว่าความคิดมันไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา มันมีเหตุให้เกิด มันก็เกิด
ในทำนองเดียวกัน อวิชชา อันเนื่องด้วย สัญญาขันธ์ บวกกับการเรียนรู้และประสบการณ์ทางโลก ทำให้มีการแปลความหมายของความคิดออกมาเป็นเรื่องเป็นราว เป็นสัตว์ เป็นบุคคล เป็นตัวตน เป็นเราเป็นเขา
วิชชา นี้ไม่อาจที่จะคิดออกมาได้เอง เพราะเมื่อลงมือ.คิด. ก็หลงเข้าไปในการหลอกลวงของอวิชชาทันที แต่ วิชชา นี้จะผุดออกมาจากการรู้ของ.จิต.ที่ไปเห็นความจริงเข้าเท่านั้น
ดังนั้น วิชชา จึงเป็นสิ่งที่ไม่อาจสอนให้เข้าใจได้เลย นอกจากสอนวิธีการปฏิบัติให้ลงมือปฏิบัติเอง ให้ผู้ปฏิบัติได้เห็นเอง เข้าใจได้เองด้วยตนเอง อันเป็นปัจจัตตัง
วิชชา นี้พูดมากไม่ได้ เพราะพูดไป ก็จะมีแต่คนที่บอกว่า ไอ้พวกนอกคอก พวกทำลายศาสนา
เพราะพูดไป ก็ไม่มีใครเชื่อ เพราะคนที่ยึดมั่นในคำสอนโดยไม่.โยนิโสมนสิการ. ก็คือพวกหลงเข้าไปในกับดักของ.อวิชชา.เสียแล้ว
การหลุดพ้นจากความยึดมั่นถือมั่นใน.ความคิด. ก็เท่ากับการได้ทำลายเรือนแห่งอวิชชา แล้วผู้นั้น ก็จะหลุดออกจากการถูกอวิชชาหลอกลวง กลายเป็นผู้รู้แจ้งที่ไม่ทุกข์ในที่สุด
บทความนี้ จะเข้าใจยากสักหน่อยสำหรับคนทั่ว ๆ ไป แต่ถ้าใครที่เห็นความคิดได้แล้ว ก็พอจะเข้าใจได้บ้าง แต่ผู้ที่เข้าใจได้อย่างดี ก็คือคนที่เข้าใจในการหลอกลวงของความคิดได้แล้ว
*****
เรื่องท้ายบท
1...ในพระไตรปิฏก มีการกล่าวถึงเรื่องหนึ่ง ที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสเรื่องธรรมกับพระสารีบุตร
แล้วพระพุทธองค์ทรงตรัสถามพระสารีบุตรว่า เชื่อหรือไม่
พระสารีบุตร ตรัสตอบว่า ท่านยังไม่เชื่อในทันทีจนกว่าจะได้พิสูจน์ให้เห็นจริงก่อน
****
นี่เป็นเรื่องราวที่คนที่อ่านพระไตรปิฏกอาจงงว่า ทำไมพระสารีบุตรจึงไม่เชื่อในคำสอนของพระพุทธองค์ในทันที
แล้วท่านละ เมื่ออ่านเรื่องในพระไตรปิฏก ท่านเชื่อโดยสนิทใจทันทีเลยหรือไม่
2...กาลามสูตร การไม่เชื่อ 10 ประการ
ทำไมในพระไตรปิฏก จึงมีเรื่องนี้ ไม่ให้เชื่อ 10 ประการ (ท่านหาอ่านเองใน google โดยค้นคำว่า "กาลามสูตร" ครับ )
เมื่อท่านอ่านบทนี้แล้ว ท่านคงได้คำตอบเอง
3...หลวงพ่อเทียน ท่านสอนให้ดูความคิด เพราะการดูความคิด จะทำให้เห็นการหลอกลวงของความคิดได้ ก็จะทำให้หลุดออกจากห่วงโซ่แห่งอวิชชาได้ เพราะการเห็นความจริงของการหลอกลวงนี้
เส้นทางแห่งมรรคที่ทำลาย.อวิชชา.... << อาตาปี สัมปชาโน สติมา >>
4...มีการเขียนไว้ถึงการบรรลุธรรมของพระอรหันต์ไว้หลายประเภท แต่แบ่งออกใหญ่ ๆ ได้ 2 ประเภทคือ เจโตวิมุตติ และ ปัญญาวิมุตติ
ในความเห็นของผม ผู้ที่เข้าใจได้อย่างดีว่า .ความคิด. ว่าเป็นสิ่งหลอกลวง เป็นผลงานของอวิชชาด้วยปัญญา ผู้นั้นจะเป็นพระอรหันต์ประเภท ปัญญาวิมุตติ
ส่วนพระอรหันต์ประเภท เจโตวิมุตติ จะเข้าใจการหลอกลวงของอวิชชานี้ โดยการเห็นการทำงานของขันธ์ 5 ในส่วนของ.สังขารขันธ์.แล้วจึงเข้าใจได้ และเกิดการตัดขาดแรงยึดติดระหว่างจิตและสังขารขันธ์ให้ขาดออกจากกันเมื่อเข้าใจแล้ว อันเป็นขบวนการทาง.เจโตสมาธิ. ดังเช่นที่หลวงพ่อเทียนได้บอกไว้ถึงอาการเชือกขาดนั้นเองครับ
