22:42
bandon
เพลานี้มาเจาะลึก ความเฮงสาดดดด ขั้นต่อไปก่อน สมมุติว่า ท่านเชื่อสิ่งข้าพเจ้าสาธยายมาทั้งหมด แต่พระเจ้าจอร์จ จะไปหาพระอรหันต์ที่ไหนมาเป็นอาจารย์ทิศาปาโมกข์ส่วนตั๊วส่วนตัวกันละ ครับ นี่เลยยุคมิลเลนเนี่ยมไปแปดปีแล้ว พระอรหันต์จักยังมีตัวตนอยู่หรือ? ปกติแค่วัดยังไม่ค่อยได้เหยียบเข้าไปเลย จักไปเจอพระอรหันต์ตัวเป็น ๆ ได้อย่างไร? หรือแม้เดินเข้าออกวัดแทบทุกวัน แต่ไม่รู้จริยาพระอรหันต์ จักไปรู้ได้อย่างไร ครับว่า รูปนี้รูปนั้นเป็นพระอรหันต์ เดี๋ยวนี้พระอรหันต์เถื่อน ๆ เต็มเมือง ภาวนาวูบ ๆ วาบ ๆ ลืมเนื้อลืมตัวไป เจออาการประหลาด ๆ ทางกาย ก็คิดว่า ตนบรรลุเป็นพระอรหันต์ ประกาศตนกันเสียโจ่งครึ่ม ทั้งที่กิเลสยังท่วมใจ มีให้เห็นเกลื่อนกลาด จักแยกอรหันต์แท้ ออกจากอรหันต์เทียมได้อย่างไร ครับ
คำว่า "อรหันต์" หรือ "อรหัง" แปลว่า ผู้ห่างไกลจากกิเลส ครับ เท่าที่เจอมา เห็นมีแต่ ผู้แน่นแฟ้นกับกิเลส และกิเลสมันเกิดในใจ จะไปนั่งรู้ใจท่านได้อย่างไรว่า หมดกิเลสแล้วหรือยัง ใครจะไปโชคดีแบบมาณพน้อย
อันนี้นี่แหละ ที่เขาเรียกว่า "ความเฮง" บางคนทราบความที่ข้าพเจ้าสาธยายไป มาตั้งแต่ไก่โห่ ออกเที่ยวเสาะแสวงหาครูบาอาจารย์ แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ เจอแต่พระกังหัน พระหมูหัน พระหันซ้ายหันขวา หลอกให้เสียเงินเสียทอง เสียความรู้สึก หมดศรัทธาไปก็มาก ทว่าบางคนไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวกระไรเลย ไม่ได้ศึกษากระไรเท่าไหร่ด้วย บ้านดันอยู่ข้างวัดที่มีพระอรหันต์ ครับ เผอิญได้ใส่บาตรท่านทุกวัน และไม่รู้เสียด้วยว่า พระที่ใส่บาตรทุกวัน เป็นพระอรหันต์ เจตนาการทำบุญก็บริสุทธิ์ ยิ่งพระท่านมีเมตตา เข้าผลสมาบัติ หรือนิโรธสมาบัติ (สมาธิขั้นลึกแบบหนึ่ง ผู้ทำบุญกับท่านจักได้อานิสงส์มาก) มาก่อนออกบิณฑบาต ก็มีอันได้ร่ำรวยทันตาเห็น
พิเคราะห์ให้ชัดลงไปอีก การที่มาณพน้อย ได้มาพบอาจารย์ทิศาปาโมกข์นั้น ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่มาจาก "กฏแห่งกรรม" ซึ่งก็หมายถึง ทั้งสองอาจเคยร่วมบุญกันมาก่อนแต่ในอดีตชาติ
ม่าย ๆ ๆ มันไม่น่าเชื่อใช่ไหม ครับ ก็เป็นเพราะข้าพเจ้า และท่านทั้งหลาย ไม่อาจมีญาณวิเศษหยั่งรู้อดีตหน่ะซี เรื่องราวจึงดูไม่น่าเชื่อ เกิดท่านได้ญาณวิเศษหยั่งรู้อดีตมา เชื่อขนมกินได้เลยว่า ท่านจักต้องพบว่าสิ่งที่ข้าพเจ้าพิเคราะห์มาจริงแท้แน่นอน
เอาละ ถึงเรื่องที่ข้าพเจ้าถอดรหัสออกมา จักเป็นจริงหรือไม่ก็ตาม สุดท้ายมันก็คือกรรมเก่า ที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ และจะมาเขียนวิเคราะห์ทำพระแสงกระไร ในเมื่อมันไม่เห็นมีประโยชน์ มันก็เหมือนกับพูดว่า ที่เจ้าสัวเขารวย หรือเฮง ก็เป็นเพราะกรรมเก่าเขาทำมาดี
ประโยชน์ของบทความนี้ จักเกิดต่อเมื่อท่านเริ่มต้นทำกรรมปัจจุบัน ครับ ในเมื่อท่านทราบแล้วว่า "ความเฮง" มีกลไกการทำงานอย่างไร ท่านก็มาสร้างความเฮงด้วยตัวท่านเองแต่บัดนี้ซี ซึ่งก็คือการเริ่มทำบุญกับพระอรหันต์แต่ชาตินี้ บางทีชาติหน้าก็อาจได้ผลลัพท์ที่คาดไม่ถึง และบางทีก็ไม่ต้องรอถึงชาติหน้า เห็นผลในปัจจุบันเลย
ปัญหา คือ หาพระอรหันต์ไม่เจอ ครับ เพราะปุพเพกตปุญญตา ไม่เคยทำบุญกับท่านมาในปางก่อน ชาตินี้จึงไม่มีโอกาสเจอพระอรหันต์ ไม่ยาก ครับ ขอแนะนำนวตกรรมล่าสุด "เนื้อนาบุญกึ่งสำเร็จรูป"
มาณพน้อยได้อุปัฏฐากอาจารย์ทิศาปาโมกข์ ซึ่งเป็นอดีตชาติของพระพุทธเจ้า สมัยยังเป็นพระโพธิสัตว์ปรารถนาพระโพธิญาณเวียนว่ายอยู่ในวัฏสงสาร ยังได้รับอานิสงส์มากขนาดนี้ เราเองความรู้มากกว่ามาณพน้อยเยอะ ครับ แถมเกิดในยุคสมัยที่มหาบุรุษอภิเษกสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว จะไปมัวแช่แฟ๊บควานหาพระอรหันต์อยู่ให้โง่ทำไม ไปอุปัฏฐากพระพุทธเจ้ากันเลย ครับ เขียนไปแล้วในเอ็นทรี่ ใกล้สอบแร้ววว... ไปอุปัฏฐากพระพุทธเจ้ากัน
เนื้อความโดยย่อ คือ องค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้า เคยตรัสไว้ ครับว่า หากภิกษุใดต้องการอุปัฏฐากตถาคต จงอุปัฏฐากภิกษุอาพาธเถิด น่าน... ง่ายขึ้นเยอะไหมเล่า คิดว่า ภิกษุอาพาธ หรือภิกษุป่วย หรือ "เนื้อนาบุญกึ่งสำเร็จรูป" ของเรา คงหาได้ไม่ยากกระมัง แถวบ้านก็น่าจะมี หรือถ้าหายากนัก ลองไปหาแถว ๆ รพ.สงฆ์ น่าจะพอหาได้
หาพระอรหันต์จะอุปัฏฐากท่านไม่เจอ หาภิกษุอาพาธก็ยังไม่ได้ ก็ทำบุญตรงกับพระผู้มีพระภาคเจ้าไปเลย ครับ พระองค์อยู่กับเราเสมอทุกที่ทุกเวลานั่นแล
วิธีทำบุญกับสมเด็จพระจอมไตรบรมศาสดา พระองค์ตรัสไว้เมื่อก่อนปรินิพพานว่า ท่านไม่นิยมอามิสบูชา หรือ การบูชาท่านด้วยสิ่งของ ครับ ท่านนิยม "ปฏิบัติบูชา" หรือ บูชาพระองค์ด้วยการ "ปฏิบัติธรรม" ครับ การปฏิบัติธรรม ทำที่ไหนก็ได้ ครับ ไม่จำเป็นต้องไปที่วัด จะสวดมนต์ ทำวัตรเช้าเย็น เดินจงกรม นั่งสมาธิ รู้ลมหายใจ เจริญสติ ภาวนา ทำที่บ้าน ที่โรงเรียน หรือที่ทำงานก็ได้ทั้งสิ้น แค่ระลึกถึงพระองค์ แล้วตั้งใจมั่นว่า จักปฏิบัติบูชาพระองค์ นี่ละ "เนื้อนาบุญดิลิเวอรี่" มีบุญมาให้ทำถึงที่ ง่ายขนาดนี้ยังไม่คิดเป็นคนเฮง ๆ กันอีกหรือ?
ขยันทำเข้า แม้ท่านมิได้รวยโลกียทรัพย์ในชาตินี้ ท่านก็จะรวยอริยทรัพย์ทันทีที่เริ่มปฏิบัติแน่นอน ครับ
จบตอน ๔
